In 1930 werd de aanlegplaats aan het Maarland Zz grondig verbouwd. Over een lengte van 35 meter werd de kademuur afgebroken en de houten fundering verwijderd.
De punt van de kade, die een eind in de haven stak, werd enkele meters naar binnen gehaald en afgehakt, zodat de schepen makkelijker naar de Kalkfabriek konden.
De bouwtekening laat zien hoe de kademuren er vanbinnen eigenlijk uitzien.
De muur is geplaatst op een zogenaamde keep, een houten vloer, die op zijn beurt op funderingspalen van acht meter lang ligt. Het was van belang dat de houten delen bij eb onder water bleven om rotting te voorkomen. Op de houten vlonder werd de muur opgemetseld. Onderaan was de muur ruim een meter dik, boven ongeveer de helft. Vóór de muur weren lange vloed- of meerpalen geslagen om de boten vast te leggen en contact met de kade te vermijden.
De muur is geplaatst op een zogenaamde keep, een houten vloer, die op zijn beurt op funderingspalen van acht meter lang ligt. Het was van belang dat de houten delen bij eb onder water bleven om rotting te voorkomen. Op de houten vlonder werd de muur opgemetseld. Onderaan was de muur ruim een meter dik, boven ongeveer de helft. Vóór de muur weren lange vloed- of meerpalen geslagen om de boten vast te leggen en contact met de kade te vermijden.
De stoomboten vormden een bedreiging voor de kademuren. Door het draaien van de schroeven werd, vooral bij laag water, de haven ter plaatse dieper en dieper. In 1953 was het hier 0,9 tot 1,3 meter dieper dan elders in de haven. Daarmee kwam de bodem gevaarlijk dichtbij de onderzijde van de kademuur, die daardoor haar stevigheid verloor. Het gevolg was zichtbaar, voor café Voorne en Putten, (later 08) zakte op een goed moment een twee meter diep gat in het wegdek.
De kop van de haven in de jaren'50. Aan de dukdalven is duidelijk te zien dat de kop van de kade naar binnen is verplaatst.
Wanneer en waarom de stalen buizen die rechts staan daar geheid zijn heb ik nog niet kunnen achterhalen.
Rens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten